Dostępne na rynku spożywczym produkty oznaczane jako „wysokobiałkowe” powinny charakteryzować się wyższą zawartością białka w porównaniu do produktów określanych jako „białkowe”. Należy bowiem wskazać, iż posługiwanie się tego typu określeniami jest regulowane prawnie.
Do kwestii związanej z oceną w jakim przypadku możliwym będzie nazwanie produktu jako „wysokobiałkowy”, a w jakim jako „białkowy” odnosimy się poniżej.
W celu stwierdzenia możliwości użycia określenia „wysokobiałkowy” w odniesieniu do danego produktu należy zweryfikować, czy produkt spełnia warunki do stosowania oświadczenia żywieniowego „WYSOKA ZAWARTOŚĆ BIAŁKA” zawarte w rozporządzeniu nr 1924/2006, zgodnie z którymi:
„Oświadczenie, że środek spożywczy ma wysoką zawartość białka oraz każde oświadczenie, które może mieć taki sam sens dla konsumenta, może być stosowane tylko wówczas, gdy przynajmniej 20 % wartości energetycznej środka spożywczego pochodzi z białka.”
Odnosząc się natomiast do możliwości użycia określenia „białkowy” w odniesieniu do danego produktu należy zweryfikować, czy produkt spełnia warunki do stosowania oświadczenia żywieniowego „ŹRÓDŁO BIAŁKA”, które również znajdujemy w rozporządzeniu nr 1924/2006: „Oświadczenie, że środek spożywczy jest źródłem białka oraz każde oświadczenie, które może mieć taki sam sens dla konsumenta, może być stosowane tylko wówczas, gdy przynajmniej 12 % wartości energetycznej środka spożywczego pochodzi z białka.”
W celu weryfikacji jaki % wartości energetycznej danego produktu pochodzi z białka, należy wziąć pod uwagę współczynniki przeliczeniowe do obliczania wartości energetycznej zawarte w zał. XIV rozporządzenia nr 1169/2011, zgodnie z którymi 1 g białka dostarcza 17 kJ /4 kcal.
