Na potrzeby uregulowania kwestii związanych ze stosowaniem dodatków do żywności w rozporządzeniu nr 1333/2008 [1] podano definicję „dodatku do żywności” oraz „substancji pomocniczej w przetwórstwie”:
- „dodatek do żywności” oznacza każdą substancję, która w normalnych warunkach ani nie jest spożywana sama jako żywność, ani nie jest stosowana jako charakterystyczny składnik żywności, bez względu na swoją ewentualną wartość odżywczą, której celowe dodanie, ze względów technologicznych, do żywności w trakcie jej produkcji, przetwarzania, przygotowywania, obróbki, pakowania, przewozu lub przechowywania powoduje, lub można spodziewać się zasadnie, że powoduje, iż substancja ta lub jej produkty pochodne stają się bezpośrednio, lub pośrednio składnikiem tej żywności;
Warto wskazać, że istnieje szereg składników i substancji, które mimo że wpisują się w powyższą definicję, nie są uznawane za dodatki do żywności, m.in. żelatyna spożywcza, hydrolizaty białkowe itd.
- „substancja pomocnicza w przetwórstwie” oznacza każdą substancję, która:
(i) nie jest spożywana sama jako żywność;
(ii) jest celowo stosowana przy przetwarzaniu surowców, żywności lub jej składników, w celu osiągnięcia określonego celu technologicznego w trakcie obróbki lub przetwarzania; oraz
(iii) może spowodować niezamierzoną, ale technicznie nieuniknioną obecność w produkcie końcowym pozostałości tej substancji lub jej pochodnych, pod warunkiem że nie stanowią one jakiegokolwiek zagrożenia dla zdrowia oraz nie mają żadnego wpływu technologicznego na produkt końcowy;
Właściwe określenie, czy dany składnik został użyty jako dodatek do żywności, czy jako substancja pomocnicza w przetwórstwie ma kluczowe znaczenie dla jego prawidłowej deklaracji na etykiecie lub ewentualnej możliwości pominięcia. Bowiem w przypadku, gdy dodatek do żywności pełni funkcję technologiczną w produkcie finalnym, należy go zadeklarować w wykazie składników (podając nazwę lub numer E dodatku) ze wskazaniem pełnionej przez niego funkcji technologicznej (tak cz. C zał. VII rozporządzenia nr 1169/2011 [2]). Natomiast jeśli dodatek został zastosowany jako substancja pomocnicza w przetwórstwie, to (o ile nie jest to substancja powodująca alergię) można ją pominąć w wykazie składników produktu (na podstawie zwolnienia z art. 20 lit. b ppkt (ii) rozporządzenia nr 1169/2011).
Jeśli mają Państwo jakiekolwiek wątpliwości związane ze stosowaniem lub znakowaniem dodatków do żywności, zachęcamy do kontaktu z FoodLaw.
[1] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. U. UE. L. z 2008 r. Nr 354, str. 16 z późn. zm.).
[2] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE. L. z 2011 r. Nr 304, str. 18 z późn. zm.).
