24 marca 20222 r. opublikowany został wyrok Trybunały Sprawiedliwości UE w sprawie C‑533/20[1], który jasno rozstrzyga zagadnienie wskazywania form chemicznych witamin w wykazie składników żywności wzbogacanej.
Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w orzeczeniu witaminy w wykazie składników żywności wzbogacanej powinny być określane nazwami wymienionymi w załączniku XIII do rozporządzenia nr 1169/2011[2]. Przykładowo będzie to m.in. „witamina D”, „kwas pantotenowy”, „witamina B6”, „niacyna”. Jak wyjaśniono w rozstrzygnięciu, przyjęcie takiego rozwiązania ma zapewnić konsumentowi rzetelne, jasne i łatwe do zrozumienia informacje tj. realizację normy zawartej w art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 1169/2011. Przeciwny efekt, zdaniem Trybunału, wywołuje zastosowanie w wykazie składników form chemicznych witamin, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia nr 1925/2006[3]. Z uzasadnienia wynika, że stosowanie nazw takich jak np. „cholekalcyferol” albo „dekspantenol” należy uznać za nazewnictwo techniczne. W konsekwencji jego użycie stwarza ryzyko, że konsument nie będzie w stanie rozszyfrować informacji zawartych w oznakowaniu, czyli nie będzie prawidłowo poinformowany i składnikach produktu.
Trzeba także wspomnieć, że lektura wyroku wciąż pozostawia wiele wątpliwości praktycznych. Nie zostało bowiem wyjaśnione jakie nazwy składników mineralnych powinny się znaleźć w wykazie składników żywności wzbogacanej, ani czy obowiązek stosowania nazw z załącznika XIII rozporządzenia nr 1169/2011 dotyczy również suplementów diety.
Zachęcamy do kontaktu z FoodLaw –doradzimy jak prawidłowo znakować Państwa produkt z uwzględnieniem przepisów, orzecznictwa i praktyki organów inspekcji. Zachęcamy do skorzystania z wiedzy naszych ekspertów, którzy na bieżąco śledzą zmiany w prawie.
[1] https://curia.europa.eu/juris/document/document_print.jsf?docid=256467&text=&dir=&doclang=PL&part=1&occ=first&mode=lst&pageIndex=0&cid=3750735
[2] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz.U. L 304 z 22.11.2011, str. 18—63 ze zm.).
[3] Rozporządzenie (WE) nr 1925/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie dodawania do żywności witamin i składników mineralnych oraz niektórych innych substancji (Dz.U. L 404 z 30.12.2006, str. 26—38 ze zm.).
