Deklaracja o „starości” – długości leżakowania lub wieku – jest jedną z najbardziej istotnych dla konsumentów informacji, którą można spotkać w znakowaniu napojów spirytusowych. W związku z tym unijne rozporządzenie 2019/787 określa szczegółowe wymogi dotyczące stosowania deklaracji o leżakowaniu lub dojrzewaniu napojów spirytusowych. Niemniej jednak na warunki stosowania takich deklaracji składają się również inne regulacje prawne, w tym prawo krajowe. Przez to prawidłowe podawanie informacji o leżakowaniu lub dojrzewaniu napojów spirytusowych (również tych importowanych) może być wyzwaniem dla wielu przedsiębiorców. Dlatego też poniższy komentarz odnosi się do praktycznych aspektów stosowania takich deklaracji.
1. Proces leżakowania i dojrzewania napojów spirytusowych
Przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/787 z 17.04.2019 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych, stosowania nazw napojów spirytusowych w prezentacji i etykietowaniu innych środków spożywczych, ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych, wykorzystywania alkoholu etylowego i destylatów pochodzenia rolniczego w napojach alkoholowych, a także uchylającego rozporządzenie (WE) nr 110/2008, dalej jako: rozporządzenie 2019/787, definiują pojęcia leżakowania i dojrzewania napojów spirytusowych jako „przechowywanie napoju spirytusowego w odpowiednich pojemnikach przez pewien okres, aby umożliwić naturalne reakcje w napoju spirytusowym, które nadają temu napojowi spirytusowemu szczególne cechy” (art. 4 pkt 11). Oba te pojęcia mogą być stosowane zamiennie.
Leżakowanie nie jest procesem technologicznym wskazanym jako dopuszczalny dla wszystkich kategorii napojów spirytusowych (art. 7 ust. 2–4 rozporządzenia 2019/787). W związku z tym szczegółowe regulacje kategorii napojów spirytusowych określają, w przypadku których z nich można stosować taki proces. Przykładowo jest on dopuszczalny dla wódki smakowej (załącznik I pkt 31). Z kolei niektóre napoje spirytusowe muszą być leżakowane przez określony czas. Na przykład whisky (whiskey) powinna być leżakowana przez co najmniej trzy lata w drewnianych beczkach o pojemności nieprzekraczającej 700 litrów (załącznik I pkt 2).
2. Zasady deklarowania długości leżakowania i dojrzewania napojów spirytusowych
Podawanie informacji o „starości” produktu, w tym o długości leżakowania lub dojrzewania, jest informacją dobrowolną w znakowaniu napojów spirytusowych. Oznacza to, że tego rodzaju informacja nie może wprowadzać konsumenta w błąd co do właściwości produktu, a w szczególności m.in. co do jego charakteru oraz metod wytwarzania lub produkcji (art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z 25.10.2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004, dalej jako: rozporządzenie 1169/2011…
3. Dynamiczny proces dojrzewania brandy (system „criaderas y solera” lub „solera e criaderas”)
4. Wymogi dokumentacyjne
5. Deklaracje okresu leżakowania koniaków i armaniaków
6. Zakończenie
Dalsza część komentarza autorstwa Patryka Kalinowskiego ukazała się w systemie LEX wydawnictwa Wolters Kluwer. Subskrybenci usługi mogą się z nim zapoznać TUTAJ.
