Zasady stosowania dodatków do żywności uregulowane zostały szczegółowo w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1333/2008 – określone w nim zostało m.in., jakie substancje dodatkowe i pod jakimi warunkami mogą być stosowane w określonych kategoriach żywności. Warto pamiętać, że poza spełnieniem ogólnych wymogów rozporządzenia, środki spożywcze, które zawierają w swoim składzie jeden lub więcej wymienionych barwników spożywczych, muszą być opatrzone dodatkowym komunikatem „<<nazwa lub numer E barwnika(-ów)>>: może mieć szkodliwy wpływ na aktywność i skupienie uwagi u dzieci”.
Obowiązek zamieszczenia ostrzeżenia dotyczy produktów, w których składzie występuje:
- E 110 (żółcień pomarańczowa);
- E 104 (żółcień chinolinowa);
- E 122 (azorubina/karmoizyna);
- E 129 (czerwień allura);
- E 102 (tartrazyna);
- E 124 (pąs 4R).
Konieczność podania komunikatu na etykiecie zostaje wyłączona w ściśle określonych przypadkach, np. gdy barwniki stosowane są do celów dekoracyjnego barwienia lub stemplowania skorup jaj.
Wymienione barwniki potocznie nazywane są „Szóstką z Southampton”. Ich niekorzystny wpływ na aktywność dzieci został bowiem wykazany w raporcie z badań przeprowadzonych w 2007 r. przez naukowców z Uniwersytetu Southampton. Wyniki pracy badawczej wykazały, że istnieje związek pomiędzy spożyciem określonych sztucznych barwników a wzrostem nadpobudliwości u młodych osób.
Stosowanie i znakowanie dodatków do żywności jest szerokim zagadnieniem, które w praktyce rodzi niemało wątpliwości zarówno u producentów żywności, jak i organów urzędowej kontroli żywności. Eksperci Centrum Prawa Żywnościowego w przystępny sposób wyjaśnią najbardziej nurtujące kwestie związane ze stosowaniem substancji dodatkowych – w razie pytań, zapraszamy do kontaktu.
