Dodatki do żywności powinny być deklarowane w wykazie składników wraz z podaniem ich funkcji technologicznej pełnionej w produkcie. Nazwy kategorii (funkcji technologicznych) jakie dodatki do żywności mogą pełnić w produkcie zostały określone w załączniku VII cz. C do rozporządzenia nr 1169/2011, a ich definicje w załączniku I do rozporządzenia nr 1333/2008.
W niektórych przypadkach może zdarzyć się tak, iż dany dodatek do żywności wpisuje się w definicję kilku nazw kategorii (funkcji technologicznych), np. pełni w produkcie jednocześnie funkcję przeciwutleniacza oraz substancji konserwującej. Jaką w takiej sytuacji funkcję technologiczną dodatku powinien zadeklarować producent? Obie? Czy dowolnie może wybrać jedną z nich? Odpowiedź na to pytanie znajdziemy w omawianym załączniku VII cz. C do rozporządzenia nr 1169/2011, zgodnie z którym:
„Bez uszczerbku dla art. 21 dodatki do środków spożywczych i enzymy spożywcze inne niż określone w art. 20 lit. b), należące do jednej z kategorii wymienionych w niniejszej części, muszą być oznaczone nazwą tej kategorii, po której podana jest ich szczegółowa nazwa lub, jeśli jest to właściwe, numer E. W przypadku gdy składnik należy do więcej niż jednej z kategorii, należy oznaczyć kategorię właściwą dla zasadniczej funkcji składnika w przypadku danego środka spożywczego”.
Przez powyższe należy rozumieć, iż w sytuacji, gdy dodatek do żywności pełni w danym produkcie kilka funkcji technologicznych, wówczas w wykazie składników powinna zostać wskazana jego funkcja dominująca (zasadnicza). Decyzja w tym zakresie należy do producenta. Nie ma możliwości wymieniania kilku funkcji tego samego dodatku do żywności.
