25 lutego 2020 r. NSA wydał wyrok (II GSK 3788/17)1 dotyczący niewłaściwego zastosowania sformułowania „Kuchnia Staropolska” w oznakowaniu środka spożywczego.
NSA podtrzymał dotychczasową linię orzeczniczą stwierdzając, że „stosowanie określeń typu „wiejski”, „ze wsi”, „jak ze wsi”, „jak wiejski”, „domowy”, „babuni”, „tradycyjny”, „domowe receptury”, czy tak jak w rozpoznawanej sprawie: „kuchnia staropolska” w oznakowaniu środków spożywczych, przy jednoczesnym używaniu do ich produkcji dodatków, wzmacniaczy smaku, substancji stabilizujących i zwiększających wodochłonność, zagęstników, konserwantów, barwników i aromatów, a także przetworzonych surowców (np. mięsa oddzielonego mechanicznie, izolatów lub hydroliozatów białka sojowego, skrobi) wprowadza konsumentów w błąd, sugerując niezgodne ze stanem faktycznym właściwości wyrobu gotowego, w tym dotyczące jego składu i sposobu produkcji”.
W wyroku tym podkreślono, że odniesienie się do kuchni staropolskiej nawiązuję do tradycyjnych receptur i metod wytwarzania żywności oraz sugeruje specjalny sposób przyrządzenia produktu, co może wprowadzić konsumenta w błąd w przypadku zastosowania nowoczesnych metod produkcji przemysłowej.
Dodatkowo, wskazano, iż nie ma znaczenia, że przedmiotowy zapis jest częścią zarejestrowanego znaku towarowego. Konsument nie jest świadomy, który z elementów etykiety stanowi taki znak towarowy i dokonując decyzji zakupowych nie weryfikuje tej kwestii. Ocenie podlega całość oznakowania produktu, a więc wszystkie informacje zawarte na etykiecie (w tym także znak towarowy) powinny odpowiadać właściwościom środka spożywczego.
1 Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lutego 2020 r. o sygn. akt II GSK 3788/17.