Opakowania żywności są objęte bardzo szczegółowymi przepisami, na czele z rozporządzeniem (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz uchylające dyrektywy 80/590/EWG i 89/109/EWG (Dz.U. L 338/4 z 13.11.2014 ze zm.) Zgodnie z tym rozporządzeniem określone są wymogi dla materiałów i wyrobów do kontaktu z żywnością, które „w stanie gotowym do użytkowania: a) przeznaczone są do kontaktu z żywnością; lub b) pozostają w kontakcie z żywnością i są przeznaczone do tego celu; lub c) można w sposób uzasadniony oczekiwać, iż wejdą w kontakt z żywnością albo nastąpi migracja ich składników do żywności w przypadku ich zastosowania w normalnych lub możliwych do przewidzenia warunkach”.
Każde opakowanie żywności musi spełniać nie tylko określone wymogi bezpieczeństwa (ustanowienie w odpowiednim akcie prawnym), ale również powinno być odpowiednio oznakowane i wprowadzone do obrotu (wydawane są w tym celu deklaracje zgodności).
Opakowania żywności stanowią jeden z kluczowych elementów polityki unijnej dążącej do stworzenia gospodarki o obiegu zamkniętym w ramach nowego unijnego Zielonego Ładu. W tym celu wydawane zostały odpowiednie regulacje, takie jak m.in dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko (Dz.U. L 155 z 12.6.2019 ze zm.) (tzw. dyrektywa plastikowa), która ogranicza oraz – w niektórych przypadkach – zakazuje stosowania określonych opakowań żywności. Zgodnie z tym trendem stosuje się coraz częściej opakowania do żywności, które są możliwe do ponownego wykorzystania, biodegradowalne lub recyklingowalne. Brak osiągnięcia przez przedsiębiorcę np. określonego poziomu recyklingu może się wiązać ze znacznymi kosztami, dlatego Centrum Prawa Żywnościowego pomaga przedsiębiorcom w ocenie stosowanych opakowań pod kątem nowych regulacji dotyczących recyklingu.